Symbolika liczb (czasem zwana numerologią) bazuje na przekonaniu, że poprzez zastosowanie (pojawienie się) określonych liczb sugeruje się jakieś ich głębsze znaczenie. W Biblii można wyróżnić następujące najważniejsze symbole liczbowe: 1 – wyjątkowość, niepowtarzalność, liczba odnosząca się do Boga (Pwt 6,4); 2Czytając 1. werset Księgi Rodzaju, mało osób zdaje sobie sprawę, że żadne ze słów tam użytych nie jest przypadkowe. Podobnie jest z początkiem Ewangelii Jana. Znany ewangelikalny chrześcijanin Chuck Missler pokazuje, gdzie ukryta jest liczba π i liczba e. Data: 08.05.2020r., 11.05.2020r. Temat: Biblijny początek świata – fragm. Księgi Rodzaju z Biblii Tysiąclecia. NCB: zapoznaję się z fragmentem Księgi Rodzaju ze Starego Testamentu czytam tekst ze zrozumieniem wyszukuję w tekście potrzebne informacje selekcjonuję i porządkuję zdarzenia Ten werset z Ewangelii Jana 21:11 jest o tyle zagadkowy, że liczba 153 nastręcza wiele problemów co do jej interpretacji. Truizmem byłoby stwierdzenie, że na przestrzeni wieków wiele osób, niezależnie od siebie, badało możliwe jej znaczenie, dochodząc do różnych wniosków. Poniższy artykuł nie ma ambicji bycia antologią poszukiwań znaczenia liczby, ale spróbuje zaprezentować pewien fakt, który sam w sobie może mieć znaczenie dla wyjaśnienia istoty liczby 153, ale również pobudzić zainteresowanego czytelnika do podobnych poszukiwań. Na początku zastrzeżenie: spekulacje numerologiczne, do których wykorzystywana jest Biblia, są autorowi obce. Autor uważa np. Kabałę i pokrewne metody interpretacji tekstu za późniejsze czasowo próby wczytywania idei do Biblii, których tam nie ma. Jednak uważne przyglądanie się manuskryptom biblijnym, takim jak np. pochodzący z początku 11. wieku Kodeks B 19a wraz z naniesionymi na niego oznaczeniami, wskazuje, że zarówno liczba liter, jak i liczba wersetów, miała istotne znaczenie dla tak skrybów, jak i autorów Biblii. Obecnie nauka jest zgodna, że rozmaite oznaczenia były tam umieszczane często w celach statystycznych, by zweryfikować poprawność kopiowanego tekstu, jednak jak udowadnia w swej pracy „Numerical Secrets of the Bible” Casper J. Labuschagne, księgi biblijne (nie wszystkie) były komponowane przez autorów, którzy mieli na względzie liczne kombinacje liczb, które z kolei niosą istotne znaczenie teologiczne. Jedną z takich liczb jest 153. Rodzi się pytanie, na ile liczba 153 znana z Ewangelii Jana ma związek z podobną liczbą, która ma znaczenie w Pismach Hebrajskich (Stary Testament). Zanim każdy odpowie sobie na to pytanie, przyjrzyjmy się, jak zostaje ona użyta właśnie na kartach Starego Testamentu. Jakie znaczenie ma liczba 153: Psalm 111 i 112 Poniższe obserwacje zostały zaczerpnięte ze wspomnianej wyżej pracy Labuschagne. Zauważył on interesującą rzecz w związku z dwoma bliźniaczymi Psalmami 111 i 112, które łączy zarówno forma, jak i treść. Labuschagne dostrzega, że w przypadku kompozycji pewnych treści autorzy bez wątpienia nie tworzyli spontanicznie „strumienia świadomości”, ale z namysłem układali treść, by ta miała znaczenie teologiczne i związane z nim numeryczne. To tak zwane poematy alfabetyczne, nazwane tak z uwagi na ścisłą zależność od 22 liter hebrajskiego alfabetu. Zauważyli to tłumacze choćby Biblii Poznańskiej, Ekumenicznej, Ewangelicznej, Brzeskiej i Lubelskiej, umieszczając kolejne litery alfabetu hebrajskiego na początku wersetów (od nich zaczynają się kolejne wiersze). Co dokładnie łączy oba Psalmy? * Oba mają ten sam nagłówek: Hallelu-JA(h). * Oba mają 22 wiersze podzielone na 10 wersetów (pierwsze 8 wersetów ma 2 wiersze, następnie wersety 9 i 10 mają trzy wiersze) * Psalm 111 ma 72 słowa, a Psalm 112 77 słowa, co łącznie daje 149 słów (iloczyn 7 i 7 – liczba siedem jest istotna dla treści Biblii do tego stopnia, że mówi się często o siódemkowej stuktrze poszczególnych rozdziałów, czy wręcz całej Biblii). Gdzie zatem 153, o której to liczbie wspominaliśmy? Kiedy dodamy cztery słowa z nagłówków Psalmów otrzymujemy 153 (9×17 – 17 to kolejna istotna teologicznie liczba). Matematycznie patrząc, 153 to suma wszystkich liczb od 1 do 17, co było zauważane przez różnych interpretatorów na przestrzeni wieków. W Ewangelii Jana łączy się z zebraniem ludzi z narodów przez uczniów Chrystusa. Jakie znaczenie ma liczba 153: dzieci Boga Zgodnie z zapewnieniami na kartach Biblii, mają stać się oni dziećmi (synami) Boga. Warto rozważyć przykładowych siedem wersetów: Jana 1:12: Tym zaś, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię jego, Rzymian 8-14-17 (14) „Bo ci, których Duch Boży prowadzi, są dziećmi Bożymi. (15) Wszak nie wzięliście ducha niewoli, by znowu ulegać bojaźni, lecz wzięliście ducha synostwa, w którym wołamy: Abba, Ojcze! (16) Ten to Duch świadczy wespół z duchem naszym, że dziećmi Bożymi jesteśmy. (17) A jeśli dziećmi, to i dziedzicami, dziedzicami Bożymi, a współdziedzicami Chrystusa, jeśli tylko razem z nim cierpimy, abyśmy także razem z nim uwielbieni byli.” Rzymian 9:8: nie dzieci cielesne są dziećmi Bożymi, lecz dzieci obietnicy liczą się za potomstwo. FIlipian 2:15: „Abyście się stali nienagannymi i szczerymi dziećmi Bożymi bez skazy pośród rodu złego i przewrotnego, w którym świecicie jak światła na świecie,” 1 Jana 3:1: „Patrzcie, jaką miłość okazał nam Ojciec, że zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi i nimi jesteśmy. Dlatego świat nas nie zna, że jego nie poznał. Fraza „dzieci Boga” – בְּנֵי הָאֱלֹהִים (Beni haElohim), występująca w ST cztery razy, czytana zgodnie z zasadami gematrii, gdzie każdej literze odpowiada liczba, to 153: (bet – ב =2) + (nun – נ=50) + (jod – י=10) + (hej ה=5) + (alef א=1) + (lamed ל=30) + (hej ה=5) + (jod – י=10) + (mem מ=40) = 153). Krótka uwaga: gematria bywa kwestionowana jako metoda interpretacji tekstu biblijnego. Jako główny zarzut formułuje się jej późne zaistnienie. Jednak jak udowadnia np. Claus Schedl w swoich pracach metoda ta ma znacznie wcześniejszą tradycję, sięgającą nawet samych tekstów biblijnych. Celem tego tekstu nie jest udowadnianie tej tezy, sama zbieżność między wartością liczbową 153 a a frazą „synowie Boży” może zostać pominięta. Żeby zdać sobie sprawę z tego, że wartości liczbowe, takie jak liczba wyrazów, wierszy czy wersetów, nie były dla autora Psalmów (a na pewno dla skrybów) obojętne, warto zwrócić uwagę, że znak „etnachta” w Psalmie 112, który oddziela części tekstu w Biblii hebrajskiej, a który został umieszczony po 44 wyrazach (11 x 4) i przed kolejnymi 33 wyrazami (11 x 3), co daje łącznie 77 wyrazów w całym Psalmie. Podobnie uporządkowaną strukturę ma podział Psalmu 112. Oczywiście wszystkie wyliczenia należy przeprowadzić na tekście hebrajskim, ponieważ tłumaczenia na języki narodowe mogą zmienić liczbę wyrazów. Stwierdziliśmy więc, że oba Psalmy, które są ze sobą połączone, mają łączną liczbę wyrazów 153, a ułożenie wyrazów ma charakter uporządkowany. Wspomnieliśmy również o znaczeniu 153 w gematrii dla frazy „synowie/dzieci Boże”, co stanowi treść przesłania Jezusa dla apostołów, którzy wyruszają z Dobrą Nowiną dla narodów. Jakie znaczenie ma liczba 153: czy rzeczywiście mowa o Królestwie Bożym? Wracając do pytania: czy Psalmy 111 i 112 łączą się również tematycznie z apostolskim wezwaniem? Każdy czytelnik rozsądzi sam, autor chciałby jedynie zasugerować kilka głównych myśli, które wypływają przy choćby pobieżnej lekturze: * Psalm 111 i 112: „Alleluja” – słowo początkowe z obu Psalmów pojawia się cztery razy w Nowym Testamencie. To słowo oparte na Imieniu Bożym JHWH (zauważmy, że składającego się z czterech liter). Wszystkie w kluczowym fragmencie dla rozpatrywania misji zbierania Synów Bożych z narodów do Królestwa Bożego: Objawienia 19:1: „Potem usłyszałem jakby donośny głos licznego tłumu w niebie, który mówił: Alleluja! Zbawienie i chwała, i moc naszemu Bogu,” Objawienia 19:3: „I powtórnie powiedzieli: Alleluja! Jej dym unosi się na wieki wieków.” Objawienia 19:4: „I dwudziestu czterech Starszych i cztery Istoty żyjące upadły i oddały pokłon Bogu siedzącemu na tronie, mówiąc: Amen! Alleluja!” Objawienia 19:6: „I usłyszałem jakby głos licznego tłumu i jakby głos wielu wód, i jakby głos potężnych gromów, mówiący: Alleluja, bo objął królowanie Pan, nasz Bóg, Wszechmogący.” * Psalm 111:1 – „Będę wysławiał PANA z całego serca w radzie prawych i w zgromadzeniu” – słowa o zgromadzeniu wierzących w Imię Chrystusa (Jakuba 2:2 – „Gdyby bowiem przyszedł na wasze zgromadzenie człowiek wspaniale ubrany ze złotym pierścieniem na palcu i wszedłby także biedak nędznie odziany) * Psalm 111:1 – „zgromadzenie prawych / sprawiedliwych” – motyw sprawiedliwości i prawości powtarza się na kartach NT: „sprawiedliwy z wiary żyć będzie” to np. słowa zacytowane przez Pawła w Galacjan 3:11. * Psalm 11:6 – Pokazał swemu ludowi potęgę dzieł swoich, gdy oddał mu posiadłość narodów – pojawia się motyw narodów, którzy mają dzięki misji apostołów uwierzyć w Boga Izraela. * Psalm 111:9 – „Swemu ludowi zesłał odkupienie” – tym odkupieniem dla Chrystian jest Jezus Chrystus: Rzymian 3:24: a dostępują usprawiedliwienia darmo, z Jego łaski, przez odkupienie, które jest w Chrystusie Jezusie” … który był posłany przez swojego Ojca. Przeczytajmy 3 wersety z Ew. Jana 17: Jana 17:3 „A to jest życie wieczne: poznać Ciebie, jedynego, prawdziwego Boga, i Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa.” Jana 17:8 „Bo słowa, które Mi dałeś, dałem im i oni je przyjęli i naprawdę poznali, że wyszedłem od Ciebie, i uwierzyli, że Ty Mnie posłałeś.” Jana 17:18 „Jak Ty posłałeś Mnie na świat, tak Ja posłałem ich na świat.” * Psalm 111:9: „ustanowił na wieki swoje przymierze” – Bo obietnice Boga trwają na wieki. O tym pisał Paweł w Liście do Rzymian 11: Rzymian 11:26-27: (26) I wówczas dopiero cały Izrael dostąpi zbawienia. Tak też napisano: „Z Syjonu przybędzie oswobodziciel i usunie bezbożność z Jakuba. (27) Takie to będzie moje przymierze z nimi, kiedy zgładzę ich grzechy”. * Psam 111:10: „Bojaźń PANA początkiem mądrości. Wszyscy, którzy w niej trwają, rozumieją dobro” Psalm 112:1: „Szczęśliwy jest ten, kto się boi PANA, kto umiłował Jego przykazania„ Te słowa przywodzą na myśl zapewnienia Piotra: Dzieje 10:35 ale w każdym narodzie jest Mu miły ten, kto się Go boi i czyni sprawiedliwość. Piotr w ten sposób wyjaśnia potrzebę głoszenia Ewangelii również wśród pogan. * Psalm 112:2: „Możne na ziemi będzie nasienie jego: naród prawych będzie błogosławiony”. Pojawia się więc wątek nasienia bądź potomstwa (w zależności od tłumaczenia). To z kolei prowadzi nas do obietnicy danej Abrahamowi, która zostaje powtórzona przez autorów Nowego Testamentu, np. Rzymian 9:6-8: (6) Ale nie jest tak, jakoby miało zawieść Słowo Boże. Albowiem nie wszyscy, którzy pochodzą z Izraela, są Izraelem; (7) I nie wszyscy są dziećmi, dlatego że są potomstwem Abrahamowym, lecz jest tak: Od Izaaka zwać się będzie potomstwo twoje. (8) To znaczy, że nie dzieci cielesne są dziećmi Bożymi, lecz dzieci obietnicy liczą się za potomstwo. Misja apostołów jest skierowana właśnie do dzieci obietnicy. * Psalm 112:2: „Możne na ziemi będzie nasienie jego”. Wiemy, że Królestwo Niebios zstąpi na ziemię, bo ziemia jest miejscem wyznaczonym na Królestwo (temat pójścia do Nieba i innych wierzeń nominalnego chrześcijaństwa omówimy w innym artykule). Na dowód przytoczmy najbardziej oczywiste słowa Pana, który mówił: Mateusza 5:5: „Szczęśliwi łagodni, albowiem odziedziczą ziemię„. a także zapowiedź odnoszącą się już do Królestwa. Objawienia 5:10: I uczyniłeś ich dla Boga naszego królestwem i kapłanami, a będą królować na ziemi * Psalm 112:10: „Pełen zawiści patrzy na to bezbożnik, zgrzyta zębami i sam w końcu ginie„ Biblia jasno mówi o losie tych, którzy nie szanują Bożego porządku. Słowa Pana Jezusa nawiązują do „zgrzytania zębów”: Mateusza 25:30 „A nieużytecznego sługę wyrzućcie w ciemność zewnętrzną tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.” Temat unicestwienia vs mąk piekielnych to również zagadnienie wykraczające poza ramy tego artykułu. Warto jednak zwrócić uwagę, że Psalm 112 mówi wprost, że grzesznik „sam w końcu ginie”. Liczne wersety w NT potwierdzają śmierć, a nie wieczne męki. Zwróćmy też uwagę, że nieśmiertelność wynika z uwierzenia w Słowa Boga, przekazane nam przez Jezusa: 2 Tymoteusza 1:10: objawienie się naszego Zbawiciela, Chrystusa Jezusa, który zniszczył śmierć, a życie i nieśmiertelność rozświetlił przez Ewangelię Nie ma w Piśmie Świętym mowy o nieśmiertelności grzeszników. Rzymian 2:7 poucza nas, że nieśmiertelność to jest to, czego szukają ludzie: tym, którzy przez wytrwałość w dobrych uczynkach szukają chwały, czci i nieśmiertelności Na nich czeka nagroda: życie wieczne (Rzymian 2:7). Zaledwie pobieżna lektura Psalmów dostarcza solidnych dowodów na to, że obydwie kompozycje odnosiły się również do tych ludzi z narodów, do których dotarło Słowo Boże i uwierzyli. Jakie znaczenie ma liczba 153: inne przykłady To tylko jeden przykład nauki, którą można wyprowadzić ze struktury ksiąg biblijnych, podobnie jak użycia liczby 153. Teraz krótko o dwóch kolejnych. Kiedy Mojżesz wyprawiał się, aby uwolnić lud Izraela z niewoli w Egipcie, przemówił do niego Bóg (ks. Wyjścia 4:1-17). Bóg zwraca się do Mojżesza siedem razy, a łączna liczba wyrazów to 153. Kontekst wypowiedzi może przywodzić nam na myśl wyzwolenie ludzi z duchowego Egiptu i powołania ich do godności „synów Bożych”. Liczba 153 odgrywa również rolę przy błogosławieństwie Mojżesza w ks. Powtórzonego Prawa 33:2-25: 153 wyrazów (9×17) to pierwsza część i 119 (7×17) druga (obie części oddzielone znacznikiem w tekście przez skrybę). Zobaczmy kilka ciekawych aluzji w Pismach Nowego Przymierza: Powtórzonego Prawa 33:3 Wszyscy Jego święci są w Jego ręku. U nóg Twoich oni usiedli, słowa Twoje przyjmują Podobne sformułowanie znajdujemy w w Jana 17:8: Słowa bowiem, które Mi powierzyłeś, im przekazałem, a oni je przyjęli i prawdziwie poznali, że od Ciebie wyszedłem, oraz uwierzyli, że Ty Mnie posłałeś. Porównajmy też Jana 17:6: (6) Objawiłem imię Twoje ludziom, których Mi dałeś ze świata. Twoimi byli i Ty Mi ich dałeś, a oni zachowali słowo Twoje. Powtórzonego Prawa 33:9: słowa Twego strzegli, przymierze Twoje zachowali Powtórzonego Prawa 33:7 i słowa: „To powiedział do Judy: Usłysz, Panie, głos Judy, doprowadź go do jego ludu„ przywodzą nam łączność Pana Jezusa (z plemienia Judy) i ludu, który „nabył własną krwią” (Dzieje 20:28). Czy takie powiązania w strukturze tekstów hebrajskich a liczbą 153, która jest wspomniana w Ew. Jana, są przekonywujące? Osąd zostawiamy czytelnikowi. Jednak o ile Pismo Święte nie wymaga znajomości specjalnych kodów, by poznać jego treść, to świadomość struktur, takich jak chiazmy czy stosowanie liczb do nadania pewnych form kompozycyjnych, umożliwia uważnemu czytelnikowi skupić się na treściach, które były ważne dla Autora Biblii, a które za ich sprawą chciał podkreślić. Inną liczbą, która ma znaczenie dla autorów Biblii, jest niemal identyczna co 153 – liczba 154, ale o tym napiszemy w innym artykule. Pan Józef z Bestwiny napisał do Redakcji „Któż jak Bóg” list, w którym poruszył zagadnienie liczby doskonałej przypisywanej Bogu, pytając, czy za taką liczbę należy uznać 777 czy raczej 888. W tym kontekście padło też pytanie o liczbę Bestii, jaką jest 666. Zanim ustosunkuję się do liczb 777 i 888, kilka informacji
liczby w snach. cóż, jest całkiem jasne, że liczby zostały użyte w snach w Biblii. Sprawdź niektóre z tych przykładów: sny Józefa-słońce i księżyc oraz 11 gwiazd pochylonych (Księga Rodzaju 28:12; 31:10) Sen nosicieli kielicha – 3 gałęzie (Geneza 40:5-19) Sen piekarza-3 kosze (Geneza 40:5-19)
Pisarze chrześcijańscy często traktowali liczby w Biblii nie tylko jako oznaczenie ilości i miary, ale także jako rodzaj symbolicznego języka, którym posługuje się Bóg. Dość powszechne było przeświadczenie, że Stwórca chciał nam coś powiedzieć również przez liczby. Należę do tej części ludzkości, która przedstawia się jako humaniści, aby usprawiedliwić swoją matematyczną ignorancję. Mógłbym też zacytować publicystę i dziennikarza Rafała Ziemkiewicza, któremu zdarza się czasem wyjaśniać, że jest „magistrem od literek, a nie od cyferek”. W przypadku Biblii to rozróżnienie poniekąd traci jednak rację bytu, ponieważ w języku hebrajskim cyfry zapisywano poszczególnymi literami alfabetu. Dziewięć pierwszych spółgłosek ma wartość od 1 do 9, dziesięć dalszych oznacza dziesiątki, a cztery końcowe – setki. Inne wartości liczbowe można zapisać za pomocą kombinacji liter. „Cyfrowa” Biblia Istnieje piosenka (kolęda?), która ma ułatwić zapamiętanie pewnych liczb obecnych w wierze chrześcijańskiej. Ostatnia zwrotka brzmi: „Dwunastu, dwunastu, dwunastu Apostołów, / Jedenastu Filistynów, / Dziesięć przykazań Bożych, / Dziewięć chórów anielskich, / Osiem błogosławieństw, / Siedem sakramentów, / Sześć stągwi kamiennych, / Pięć przykazań kościelnych, / Czterech ewangelistów, / Trzech królów magów, / Wołek i osiołek, / Dzieciątko w żłóbeczku, a w stajence chłód. / Kto stworzył świat cały? Tylko jeden Bóg”. Nie wszystkie z tych liczb mają wprost pochodzenie biblijne. Na przykład Ewangelia Mateusza nie podaje wcale, że było trzech Mędrców ze Wschodu, którzy pokłonili się Jezusowi. Liczbę tę wydedukowano jednak z faktu, że Dzieciątko otrzymało od nich trzy dary. Egzegeci patrystyczni, zwłaszcza ze szkoły aleksandryjskiej, stosowali między innymi techniki numerologiczne uznające liczby za znaki głębszej rzeczywistości. Poszukiwali oni sensu ukrytego w liczbach i próbowali ustalić ich symbolikę. „Czy sądzisz, że Mojżesz chciał nas […] pouczyć jedynie o historycznym znaczeniu liczb i że wbrew przyjętemu przez siebie zwyczajowi nie zawarł w tych różnych liczbach żadnej tajemnicy?” – pytał retorycznie Orygenes (Homilie o Księdze Liczb 4, 1). Wtórował mu Dydym Ślepy, twierdząc, że liczby występujące w Piśmie nigdy nie są przypadkowe, ale pojawiają się według rozumnego planu (Komentarz do Księgi Rodzaju 154, 8–10). Uważano, że skoro w Biblii nie ma nic przypadkowego, także liczby mają wymiar teologiczny i duchowy. Jeszcze w czasach karolińskich Raban Maur pisał, że wszyscy, którzy chcą posiąść głębsze rozumienie Pisma, powinni pilnie studiować matematykę (!), bo w biblijnych liczbach Bóg ukrył wiele tajemnic. Pisarze chrześcijańscy często traktowali liczby w Biblii nie tylko jako oznaczenie ilości i miary, ale także jako rodzaj symbolicznego języka, którym posługuje się Bóg. Dość powszechne było przeświadczenie, że Stwórca chciał nam coś powiedzieć również przez liczby. W konsekwencji praktycznie każdą liczbę, która pojawiła się w Piśmie Świętym, uważano za wyjątkowe i wieloznaczne misterium, przez które przemawia Chrystus. Ich rozważanie było formą medytacji. Z lubością wyszukiwano różne konteksty użycia tej samej liczby i wyciągano z tego przeróżne wnioski. Oczywiście traktowanie liczb jako nośników ukrytych, duchowych treści prowadziło czasem interpretatorów o nadmiernie wybujałej wyobraźni do nieskrępowanej dowolności skojarzeń i nadinterpretacji. „Ulubione” liczby Pana Boga Pewne liczby wydają się w sposób szczególny uprzywilejowane i powiązane ze sferą sacrum. Podkreślano ich wymiar teologiczny i duchowy, doskonałość i związek z Bogiem. Na przykład jedynka, ponieważ jedność i jedyność jest atrybutem Boga, o czym wyraźnie mówi przykazanie miłości Boga w Księdze Powtórzonego Prawa: „Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem – Pan jedynie” (Pwt 6,4). Tylko On jest w pełni JEDEN (hebr. Ehad), w przeciwieństwie do stworzeń posiadających w ramach danego gatunku licznych przedstawicieli. Poza tym tylko On istnieje naprawdę, a wszyscy inni, tak zwani, bogowie, to postacie fikcyjne, wymyślone (por. Za 14,9). Możemy przypuszczać, że trójka również należy do „ulubionych” liczb Boga, bo jest On przecież Trójcą. Trzej mężczyźni, którzy gościli u Abrahama (por. Rdz 18,1–16), uważani są za prefigurację tej tajemnicy, podobnie jak trzykrotne „Święty!” (tzw. Trishagion) wyśpiewywane przez serafy (por. Iz 6,3). W sferze moralnej mamy trzy cnoty: wiarę, nadzieję i miłość, a to wszystko, co stanowi fundament naszej wiary, dokonało się podczas triduum paschalnego. Zbawiciel nauczał przez trzy lata i według tradycji miał trzydzieści trzy lata, kiedy umarł. Jako liczba święta, wyjątkowa, mistyczna i doskonała postrzegana jest oczywiście siódemka. Świat był tworzony przez sześć dni, a siódmy był dniem odpoczynku, ponieważ Bóg pobłogosławił go i uczynił świętym (por. Rdz 2,3). Każdy siódmy rok był rokiem szabatu dla ziemi (por. Kpł 25,4), a gdy upłynęło siedem razy po siedem lat następował rok jubileuszowy (por. Kpł 25,8). Z liczbą 7 związane są liczne przepisy kultyczne Narodu Wybranego, a siedmioramienny świecznik stał się symbolem wierności Bogu. Można też zadać pytanie, czy to przypadek, że modlitwa Ojcze nasz zawiera akurat siedem próśb. W Księdze Tobiasza Rafał mówi o siedmiu aniołach, którzy mają dostęp do Tronu Bożego, „stoją w pogotowiu i wchodzą przed majestat Pański” (Tb 12,15). Także prorok Zachariasz pisze o siedmiu oczach Pana, „które przypatrują się całej ziemi” (Za 4,10). W Apokalipsie czytamy o „siedmiu Duchach” przed tronem Bożym (por. Ap 1,4; 5,6). Wiemy również, że siedmiu aniołom zostanie dane siedem trąb, aby oznajmiały kolejne plagi (por. Ap 8,2). Można zadać pytanie, czy to przypadek, że modlitwa Ojcze nasz zawiera akurat siedem próśb. Użycie w Biblii liczby 7 niekoniecznie oddaje ścisłą ilość, najczęściej oznacza nieokreśloną „całość” lub „pełnię”. Tym bardziej taki sens ma wielokrotność siódemki. Na przykład siedemdziesiąt tygodni jest symbolem wypełnienia się czasu mesjańskiego (por. Dn 9,24), a Jezus, mówiąc o konieczności przebaczania siedemdziesiąt siedem razy (por. Mt 18,22), nie chciał zasugerować, że po przekroczeniu tego limitu nie ma już przebaczenia, ale wprost przeciwnie – że w przebaczaniu nie ma absolutnie żadnych limitów. Tu warto przypomnieć, że niedziela nie jest siódmym dniem tygodnia, ale pierwszym dniem nowego tygodnia. A skoro zwieńczeniem stwarzania świata był siódmy dzień, czyli szabat, ósmy dzień, jako dzień zmartwychwstania, jest zarazem symbolicznie pierwszym dniem nowego stworzenia, bo w Jezusie Bóg „wszystko czyni nowe” (por. Ap 21,5). Święty Justyn typologicznie tłumaczył liczbę ośmiu osób uratowanych w arce z wód potopu, łącząc ich liczbę z dniem zmartwychwstawania i inauguracją nowego świata. Fakt, że król Dawid był ósmym synem Jessego uważano z kolei za zapowiedź Mesjasza. Warto też dodać, że Jezus został obrzezany ósmego dnia i wygłosił osiem błogosławieństw. Co ciekawe, liczbowa wartość imienia Jezus, zapisanego po grecku, to 888 (jota = 10; eta = 8; sigma = 200; omikron = 70; ypsilon, = 400, sigma = 200, czyli suma 10 + 8 + 200 + 70 + 400 + 200 = 888). O ile ósemka ma związek z Jezusem, dziewiątka łączy się z Duchem Świętym, ze względu na liczbę Jego darów (por. 1 Kor 12,4–6) i owoców (por. Ga 5,22). Do liczb „doskonałych” zaliczana jest też dziesiątka, która kojarzy nam się głównie z Dekalogiem, a więc prawem nadanym przez Boga. Dwunastka jest z kolei symbolem świętego ludu Bożego, zarówno Starego, jak i Nowego Przymierza. Nie przypadkiem Jezus wybrał akurat dwunastu Apostołów. Chciał w ten sposób nawiązać do dwunastu plemion Izraela. Dwunastka pojawia się w Biblii wielokrotnie (dwanaście chlebów pokładanych, dwanaście kamieni na pektorale arcykapłana, dwanaście bram w Niebiańskim Jeruzalem, którego fundamenty ścian wykonane są z dwunastu kamieni szlachetnych, itp.). Wielokrotność 12, czyli 144 tysiące (12x12x1000) to symboliczna liczba zbawionych w czasach eschatologicznych (por. Ap 7,4–8; 12,1–3). Nieświęte liczby? Skoro niektóre liczby Biblia w szczególny sposób kojarzy ze świętością, sferą sacrum i Bogiem, analogicznie powinny istnieć też liczby mieszczące się na drugim biegunie, czyli będące synonimem niedoskonałości, powiązane z człowiekiem i światem, złem i Szatanem. Na przykład dwójka wyraża ideę dualizmu, podziału i rozłamu. Ale z drugiej strony mamy też dwie tablice Przymierza, dwóch cherubów zdobiących arkę, dwie oliwki w wizji Zachariasza, a prawdziwość świadectwa gwarantuje dwóch świadków. Liczba podwójna istniejąca w języku hebrajskim czasem wskazywała równocześnie na rzeczywistość ziemską i towarzyszącą jej rzeczywistość nadprzyrodzoną. Czwórka to symbol doczesności i poznawalnego zmysłami świata ziemskiego (cztery strony świata, cztery pory roku, cztery kierunki wiatru). Liczba 40, jako jej wielokrotność, zazwyczaj łączy się z jakimś trudnym doświadczeniem lub okresem próby, czego przykładem są różne wydarzenia biblijne (potop, pobyt Mojżesza na górze Synaj, „błądzenie” Narodu Wybranego po pustyni, pustynna wędrówka Eliasza do góry Horeb, czas dany Niniwitom na nawrócenie, post Jezusa na pustyni). Czwórka miała jednak również charakter ambiwalentny. Wiemy przecież o czterech odnogach, na które dzielił się strumień wypływający z ogrodu Eden (por. Rdz 2,10) i o czterech świętych zwierzętach przy tronie Boga (por. Ap 4,6–9), a najświętsze imię Boga składa się z czterech liter, określanych mianem tetragramu (JHWH). Oczywiście największą karierę zrobiła liczba 666, która zawierać ma rzekomo zakodowaną informację o tożsamości Antychrysta. W Apokalipsie św. Jana liczba ta określana jest mianem „liczby Bestii”: „Tu jest [potrzebna] mądrość. Kto ma rozum, niech liczbę Bestii przeliczy: liczba to bowiem człowieka. A liczba jego: sześćset sześćdziesiąt sześć” (Ap 13,18). Istnieją ludzie, którzy odczuwają irracjonalny lęk przed tą liczbą, co określa się mianem heksakosjoiheksekontaheksafobii. Na przestrzeni wieków wysnuwano najbardziej fantastyczne teorie, jak „odkodować” tę liczbę, aby wiedzieć, skąd pojawi się zagrożenie. Omówienie ich zajęłoby wiele stron. Najstarsza interpretacja tego wersetu zakłada, że chodziło o zaszyfrowanie imienia Nerona, który – jak wiadomo – prześladował chrześcijan. Jeśli grecką formę imienia Neron (z końcowym „n”) i słowo kesar (cesarz) zapiszemy hebrajskimi spółgłoskami, po zsumowaniu liczb odpowiadających poszczególnym literom otrzymamy właśnie 666. Z kolei w pewnych radykalnych kręgach protestanckich, w których istnieje tradycja utożsamiania Antychrysta z papiestwem, szukano usilnie sposobu na powiązanie z liczbą 666 biskupa Rzymu. Publicyści antykatoliccy wykazywali się tu wielką kreatywnością. Na przestrzeni wieków wysnuwano najbardziej fantastyczne teorie, jak „odkodować” tę liczbę, aby wiedzieć, skąd pojawi się zagrożenie. Osobiście uważam, że jest to nawiązanie do szóstego dnia stworzenia, kiedy powstał człowiek. Biblia używa czasem szóstki do wskazania niedoskonałości. Sześć jest niepełną siódemką, której czegoś brakuje, aby nastało boskie siedem. Trzy szóstki to zwielokrotniona niedoskonałość, symbolizująca cywilizację budowaną bez Boga (czyli de facto cywilizację śmierci), w której ludzie ciągle ulegają pradawnej pokusie, aby „być jak bogowie” i decydować o tym, co jest dobrem, a co złem. Szóstka pojawia się jednak w Biblii także w pozytywnym kontekście. Wiązano ją z wymiarami świątyni w Niebiańskiej Jerozolimie (por. Ez 40,5; 41,8), a Izajasz ujrzał serafy, oddające chwałę Bogu, które miały po sześć skrzydeł. Niektórzy ojcowie Kościoła uważali wręcz, że szóstka to liczba chrystologiczna, bo greckie słowo Iesous (Jezus) składa się z sześciu liter. Dla tych, którzy lubią liczyć Ponieważ każda litera alfabetu hebrajskiego oznacza równocześnie jakąś liczbę, poszczególne wyrazy można potraktować jako zbiór pewnych liczb i obliczyć wartość liczbową każdego wyrazu (lub zdania) poprzez zsumowanie wartości przypisanych poszczególnym literom. Zastąpienie liter cyframi dawało możliwość poszukiwania słów o tej samej wartości liczbowej. W średniowieczu żydowscy kabaliści skupiali się na takim właśnie badaniu numerycznych wartości słów użytych w Biblii i poszukiwali słów wyrażających tę samą liczbę, a potem wyciągali z tego wnioski teologiczne. W ten sposób kabaliści odkrywali związki między bardzo odległymi od siebie słowami. Porównując różne wyrazy, których litery dawały tę samą wartość liczbową, próbowali odcyfrować tajemne znaczenia biblijnych zawiłości, między innymi utożsamiali ze sobą różne pojęcia, osoby czy zjawiska. Praktykę tę nazywano gematrią. Rabini, używający tej metody, zauważyli na przykład, że opowiadanie o stworzeniu świata składa się w języku hebrajskim z 434 słów. Tę samą wartość liczbową ma słowo delet (hebr. drzwi), w związku z czym twierdzono, że stworzenie świata przez Boga to drzwi do zrozumienia Biblii, czyli stanowi podstawową wskazówkę niezbędną przy jej czytaniu. Ponieważ w języku hebrajskim słowa „drabina” (sullam) i „Synaj” (Sinaj) posiadają tę samą wartość liczbową (130), w egzegezie judaistycznej uznano drabinę z wizji Jakubowej (por. Rdz 28,12) za symbol Prawa danego przez Jahwe Mojżeszowi na górze Synaj. Uwadze żydowskich egzegetów nie uszedł także fakt, że 318 sług Abrahama (por. Rdz 14,14) odpowiada liczbie imienia Eliezera, spadkobiercy Abrahama. Pierwsze zdanie Księgi Rodzaju: „Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię” (Rdz 1,1) brzmi po hebrajsku: Bereszit bara Elohim et haszszamajim weet haarec. Pierwsze litery poszczególnych wyrazów tworzących ten pierwszy werset Biblii po przeliczeniu na wartość liczbową i zsumowaniu dają łącznie liczbę 22, akurat tyle, ile liter posiada hebrajski alfabet. To utwierdzało rabinów w przekonaniu, że skoro Bóg stworzył świat, wypowiadając słowa w języku hebrajskim, to każdą literę hebrajskiego alfabetu należy uznać za coś na podobieństwo idei u Platona. Niektórzy badacze (np. Ireneusz Kania czy prof. Andrzej Wierciński) uważają, że egzegeza gematryczna była popularna wśród Żydów już w I wieku naszej ery i autorzy ksiąg Nowego Testamentu mogli celowo użyć gematrii, aby ukryć pewne informacje w swoich Pismach. Pogląd ten budzi sporo wątpliwości, aczkolwiek można podać kilka przykładów dość prawdopodobnego zastosowania gematrii. Rodowód przodków Jezusa podany w Ewangelii Mateusza podzielony jest na trzy grupy po czternaście pokoleń w każdej. Autor wydaje się sugerować, że Bóg w ten sposób prowadził dzieje świata, aby akurat od Abrahama do Dawida było czternaście pokoleń, potem od Dawida do momentu wygnania – czternaście pokoleń i w końcu, aby tyle samo pokoleń było od powrotu z wygnania do narodzenia Jezusa (por. Mt 1,17). Imię Dawid w języku hebrajskim zapisuje się trzema spółgłoskami (DWD), których wartość numeryczna wynosi właśnie czternaście (dalet = 4, waw = 6, dalet = 4). Genealogia zbudowana byłaby więc według schematu 3 razy 14, ponieważ suma wartości numerycznej trzech spółgłosek w imieniu Dawid to czternaście. Mateusz mógł chcieć w ten sposób podkreślić, że Jezus jest prawdziwym Synem Dawida, czyli Mesjaszem. Inny przykład. W Ewangelii Jana znajduje się wzmianka, że Apostołowie złowili w Jeziorze Tyberiadzkim dokładnie 153 ryby, które wyciągnął na brzeg Szymon Piotr (por. J 21,11). To nieoczekiwane podanie liczby wyłowionych ryb jest zaskakujące, bo nigdzie indziej w Ewangeliach nie ma podobnych statystyk połowów. W końcu nie są to przecież sprawozdania z działalności jakiegoś klubu wędkarskiego. Czyżby uczniowie Jezusa zdziwili się, że ryb jest tak dużo i dlatego je policzyli, a informacja o tym przypadkowo znalazła się w tekście? A może ta liczba coś symbolizuje? Święty Hieronim uważał, że tyle znano wówczas gatunków ryb, co symbolicznie miało wskazywać na wszystkie narody, które będą przedmiotem działalności ewangelizacyjnej Kościoła (przypomnijmy, że Apostołowie mieli być „rybakami ludzi”). W interpretacji gematrycznej zwrócono z kolei uwagę na fakt, że taką właśnie wartość liczbową ma hebrajski zwrot Bnej ha- Elohim, czyli „Synowie Boży” (bet = 2, nun = 50, jod = 10, he = 5, alef = 1, lamed = 30, he = 5, jod = 10, mem = 40; czyli: 2 + 50 + 10 + 5 + 1 + 30 + 5 + 10 + 40 = 153). W ten sposób określano na przykład aniołów, ale we wspomnianym fragmencie może chodzić o tych, którzy stanowić będą święte zgromadzenie Boże, czyli Kościół. Interpretacja ta wydaje się trochę naciągana, ale różni egzegeci są skłonni się do niej przychylić. Czyżby uczniowie Jezusa zdziwili się, że ryb jest tak dużo i dlatego je policzyli, a informacja o tym przypadkowo znalazła się w tekście? A może ta liczba coś symbolizuje? Gematrycznych interpretacji Nowego Testamentu jest bardzo wiele. Wspomnę jeszcze o jednej. Jan Chrzciciel był przez niektórych uważany za proroka Eliasza, który ponownie przyszedł na świat (por. Mt 11,13–14; 16,14; 17,10; Mk 9,11; 15,35; Łk 9,7–8; J 1,21). Co prawda, gdy zapytano go wprost, czy jest Eliaszem, zaprzeczył (por. J 1, 21), ale w analizie gematrycznej zwrócono uwagę na fakt, że hebrajskie imię Jochanan ma wartość liczbową 124 (jod = 10, waw = 6, chet = 8, nun = 50), identycznie jak hebrajski zwrot gilgul Elijahu, czyli „wcielenie Eliasza” (gimel = 3, lamed = 30, gimel = 3, waw = 6, lamed = 30, alef = 1, lamed = 30, jod = 10, he = 5, waw = 6). Rozmawiałem kiedyś z pewnym zwolennikiem wiary w reinkarnację, który przytoczył te gematryczne wyliczenia jako dowód na to, że Jan Chrzciciel musiał być reinkarnacją Eliasza, choć sam pewnie o tym nie wiedział. Powołał się również na słowa Jezusa, który wprost stwierdził, że Jan był Eliaszem (por. Mt 17,10–13). Oczywiście pogląd o reinkarnacji dusz jest całkowicie nie do pogodzenia z nauką biblijną, Jan Chrzciciel nie był jedynym Jochananem, żyjącym w tamtych czasach, a Eliasz w ogóle nie umarł, tylko został wniebowzięty (por. 2 Krl 2,11) i właśnie dlatego wierzono, że kiedyś powróci, aby zapowiedzieć przyjście Mesjasza (por. Ml 3,23–24). Kiedy Jezus powiedział, że Jan był Eliaszem, chodziło Mu o to, że wypełniał misję analogiczną do misji tego proroka, a więc był niejako jego duchowym spadkobiercą. Biblia jako matematyczny kod? Również współcześnie podejmowane są próby deszyfrowania Biblii, czyli poszukiwania (między innymi poprzez użycie obliczeń matematycznych) jej zakodowanego przesłania. Pojawiły się analizy wskazujące, że pewne liczby w Biblii układają się w logiczne ciągi wplecione grupami w strukturę tekstu słownego. Rosyjski matematyk Ivan Panin całe swe życie poświęcił na studiowanie biblijnych cyfr i dokonywanie skomplikowanych obliczeń, ponieważ wierzył, że tekst Biblii jest tak naprawdę bardzo zręcznie ułożonym przez Boga matematycznym kodem. Obliczał on sumę wszystkich wartości cyfrowych liter w różnych słowach, zdaniach, paragrafach i całych księgach i odkrył te same prawidłowości w każdym z tych podziałów! Okazało się na przykład, że liczba słów w każdym z nich dzieli się przez siedem. Podobnie liczba nazw własnych, zarówno męskich, jak i żeńskich, słowa pojawiające się jeden raz, liczba rzeczowników, a nawet liczba słów zaczynających się od każdej litery alfabetu – wszystkie te liczby były podzielne przez siedem. Analizując pierwsze zdanie Biblii: „Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię”, Panin zauważył, że w języku hebrajskim jest to dokładnie siedem słów, składających się z dwudziestu ośmiu liter (4 razy 7) oraz trzy rzeczowniki (Bóg, niebo, ziemia). Zastępując ich litery odpowiadającymi im cyframi i sumując je, uzyskał łączny wynik 777 (7 razy 111)! W zdaniu tym jest tylko jeden czasownik – „stworzył” (bara). Jego łączna wartość cyfrowa wynosi 203 (29 razy 7). Pierwsze trzy słowa zawierają dokładnie czternaście liter (2 razy 7), podobnie jak pozostałe cztery. Hebrajskie słowa będące dopełnieniami (niebo i ziemia) mają po siedem liter każde. Wartość pierwszej, środkowej i ostatniej litery w tym zdaniu jest równa 133 (19 razy 7). Wartość cyfrowa pierwszych i ostatnich liter wszystkich wyrazów wynosi 1393 (199 razy 7). Wartość pierwszych i ostatnich liter pierwszego i ostatniego wyrazu tego wersetu wynosi 497 (71 razy 7), pierwszych i ostatnich liter każdego słowa między pierwszym i ostatnim – 896 (128 razy 7) itd. To oczywiście tylko drobny wycinek z tych matematycznych dociekań. Dla niektórych ludzi wyszukiwanie podobnych prawidłowości stanowi jakąś formę matematyczno-mistycznej kontemplacji przybliżającej ich do Boga. Nie rozumiem tego, ale może po prostu nie dorastam do takiego poziomu mistycznej percepcji. Roman Zając (ur. 1973), biblista, demonolog, publicysta. Opublikował między innymi: Trzej Królowie. Tajemnica Mędrców ze Wschodu; Biblia. Początek, czyli jak powstał najlepszy know how na świecie; Przewodnik po niebie, piekle i ich mieszkańcach Tekst pochodzi z "Życia Duchowego". Więcej znajdziesz tutaj.W J 21, 11 są dwa klucze wskazówki, które pomagają odczytać godność Maryi jako „Matki Pana”: pierwotny schemat 3 + 2 oraz wtórny schemat 5 + 2. Te klucze wskazówki były bardzo dobrze znane i zostały użyte w głównej strukturze Ewangelii Mateusza; układzie tzw. sekcji cudów (Mt 8, 1–9, 34); Mateuszowej genealogii; cudzie
Homeco oznacza lub reprezentuje Liczba dwanaście (12) w Biblii liczby mają znaczenie dla Boga i często niektóre liczby mają szczególne znaczenie. Jakie szczególne znaczenie lub cel ma Liczba 12 w Biblii? Liczba dwanaście znajdziesz liczbę 12 używaną w 187 miejscach w Biblii i są pewne znaczenia tej liczby, jak będziemy czytać., Liczba dwunastu wydaje się być bardzo ważna dla Boga i w większości przypadków reprezentuje liczbę doskonałości i autorytetu. Liczba 12 pojawia się w Księdze Objawienia 22 razy i jest bardzo ważna w tej księdze, a szczególnie w Nowym Jeruzalem. Oto znaczenia, które są związane z liczbą 12., 12; liczba kompletności w Izraelu było 12 plemion, co symbolizuje kompletność narodu izraelskiego. Jakub miał 12 synów, którzy byli głowami lub ojcami każdego z 12 pokoleń Izraela, które są przyrównane do 12 Książąt. Kiedy Bóg ukazał się Jakubowi, powiedział mu: „Twoje imię nie będzie już nazywane Jakubem. Odtąd Twoje imię będzie Izrael ” (Rdz 35, 10)., Imię Jakub oznacza „zastępcę”, co oznacza „zastępować siłą lub zdradą”, co Jakub uczynił, gdy przyjął prawo od urodzenia Ezawa za miskę gulaszu (Rdz 25,29-34), Ale teraz Bóg będzie postępować inaczej z Jakubem, ponieważ pokutował za swoje zastępcze drogi i teraz będzie nazywany Izraelem, co w języku hebrajskim jest „Jisra ' el” i oznacza „Bóg zwycięża”, co zasadniczo oznacza, że Jakub przestał walczyć z Bogiem, ponieważ nie mógł zwyciężyć przed Bogiem (Rdz 32,22-32).., inne znaczenia liczby 12 Jezus wybrał 12 uczniów, którzy później stali się 12 apostołami, które wydają się pasować do kontekstu liczby 12 używanej gdzie indziej w Biblii, ponieważ liczba ta również oznaczała rządową władzę lub autorytet. Zdrajca, Judasz, został zastąpiony przez Macieja (Dzieje Apostolskie 1: 23-26). Nowe Jeruzalem, które schodzi z nieba, ma 12 bram wykonanych z perły, które są obsadzone przez 12 aniołów., Każda z bram została nazwana na cześć jednego z 12 plemion Izraela. w Objawieniu 7 dwanaście tysięcy z każdego z 12 plemion Izraela zostanie zbawionych pod koniec obecnego systemu światowego. ściany Nowego Jeruzalem mają wysokość 144 łokci, co jest 12 razy większe (obj 21:16). Nowe Miasto ma również 12 000 furlongów do kwadratu (obj 21: 16)., istnieje 12 kamieni szlachetnych, które zostaną użyte jako fundament nowej Jerozolimy (Ap 21, 19-20). mur miasta miał 12 fundamentów z 12 imionami apostołów na każdej z nich (obj 21:14). dwanaście tysięcy będzie wziętych z ziemi, aby mogły służyć Barankowi bożemu, Jezusowi Chrystusowi (Ap 14, 1-5)., napierśnik arcykapłana miał w sobie 12 kamieni szlachetnych. Jezus pierwsze słowa zostały wypowiedziane w wieku 12 lat (Łukasz 2:42). była nawet kobieta, która cierpiała na krwotok krwi przez 12 lat (Łukasz 8:40). w Starym Testamencie jest 12 proroków mniejszych. Nazywa się ich mniejszymi, nie dlatego, że są mniej ważni od głównych proroków, ale ze względu na to, że ich rozmiar jest znacznie mniejszy., w Biblii jest 12 ksiąg historycznych: Jozue, sędziowie, Ruta, 1 Sam, 2 Sam, 1 Królowie, 2 Królowie ,1 Kronika, 2 Kroniki, Ezdrasz, Nehemiasz i Estera. na złotym stole znajdowało się 12 bochenków stałych ofiar (Lew 24, 5). do ziemi Kanaan wysłano 12 odkrywców lub szpiegów (czas 1:23). Salomon miał 12 administratorów w swoim królestwie (1 Krl 4: 7)., było 12 mężczyzn, którzy położył 12 kamieni w budowie pomnika Pana (Jozuego 4: 3). Księga Kronik zawierała 12 wielkich kapłanów. za nieposłuszeństwo Izraelowi wskazano dwanaście przekleństw (Duet 27). Młody Izraelita miał 12 lat, zanim mógł zostać przyjęty jako „syn prawa”.” było 12 ofiar zwierząt, które miały być złożone (Numb 7, 29)., podsumowanie istnieje wiele innych znaczeń związanych z liczba 12, która jest zbyt liczna, aby wymienić ją w jednym artykule, ale wystarczy powiedzieć, że Bóg przepisał tę liczbę, aby miała znaczenie i cel, który był władzą rządową, zupełnością lub doskonałością oraz władzą daną ludzkości przez Boga. Jeśli jest jeden, który wydaje się brakować, dodaj go w sekcji komentarzy poniżej., Dla tych, którzy widzą Boga jako nie mający znaczenia w ich życiu, kiedyś go zobaczą, ale wtedy będzie już za późno (Dan 12:2). Jest tylko jedno z dwóch miejsc, do których można się udać. Jednym jest niebo, a drugim piekło (AP 20, 11-15). Masz wybór. Zdecyduj się na dzień. Jezus stwierdza te dwa wybory w Jana 3: 36 ” Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne; kto nie jest posłuszny Synowi, nie ujrzy życia, ale gniew Boży pozostaje na nim.,” kolejne czytanie na Patheos, aby sprawdzić: jak naprawdę wyglądał Jezus: spojrzenie na fakty biblijne artykuł autorstwa Jacka Wellmana Jack Wellman jest pastorem Kościoła braci Mulvane w Mulvane Kansas. Jack jest również starszym pisarzem w tym, co chrześcijanie chcą wiedzieć, którego misją jest wyposażanie, zachęcanie i pobudzanie chrześcijan oraz odpowiadanie na pytania dotyczące codziennego chodzenia wierzącego z Bogiem i Biblią., Możesz śledzić Jacka w Google Plus lub zapoznać się z jego książką Blind Chance lub Intelligent Design dostępną na Amazon
Elohim (dosł. Bogowie; hebr. אֱלֹהִים) – występujący około 2700 razy w Biblii hebrajskiej jeden z tytułów Boga Jahwe. W odróżnieniu od tetragramu JHWH, który jest imieniem własnym Boga, określenie to pochodzi od rzeczownika pospolitego bóg. Elohim jest dłuższą formą rzeczownika El (אל) i jego rozszerzenia Eloah Znaczenie liczb w Biblii Liczba 12 Znaczenie liczb: Liczba 12 dwanaście znajduje się w 187 miejscach Słowa Bożego. Sama apokalipsa ma 22 wystąpienia tej liczby. Znaczenie liczby 12, która jest uważana za liczbę doskonałą, polega na tym, że symbolizuje moc i autorytet Boga, a także służy jako doskonały fundament rządowy. Może również symbolizować kompletność lub naród Izraelski jako całość., na przykład Jakub (Izrael) miał dwunastu synów, z których każdy reprezentował plemię założone przez księcia, w sumie 12 Książąt. Izmael, który urodził się Abrahamowi przez Hagar, miał także dwunastu Książąt. Bóg sprecyzował, że dwanaście przaśników chleba powinno być umieszczanych co tydzień w świątyni z kadzidłem obok każdego z dwóch stosów, które miały być wykonane. Kapłanom nakazano zmieniać chleb w każdy Szabat (Księga Kapłańska 24). Chrystus powołał i wybrał dwunastu mężczyzn, aby świadczyli o tym, co uczynił i aby szerzyli dobrą nowinę Ewangelii na cały świat., Po zmartwychwstaniu Jezus powiedział jedenastu uczniom (Judasz się zabił), że Bóg dał mu całą moc i władzę zarówno na ziemi, jak i w niebie (boski autorytet Boga – Mateusza 28:18). dwanaście tysięcy z każdego pokolenia Izraela (łącznie 144 000) otrzyma zbawienie podczas wielkiego ucisku czasu ostatecznego (objawienie 7). Zestaw (12 x prawdopodobnie taki sam jak w rozdziale 7, zostanie wzięty z ziemi, aby służyć i naśladować Baranka Bożego (objawienie 14:1-5)., Oblubienica Chrystusa w Objawieniu 12, Kościół, nosi koronę zawierającą dwanaście gwiazd. Nowe Jeruzalem, które jest wykonane w niebie i sprowadzone na ziemię przez samego Boga, zawiera 12 bram wykonanych z pereł, z których każda jest obsadzona przez anioła. Nad każdą bramą będzie jedno z imion dwunastu pokoleń Izraela. Mury mają wysokość 144 łokci (12 mnoży się przez siebie – objawienie 21:16-17), a samo miasto ma 12 000 furlongów kwadratowych. Liczba dwunastu Salomon mianował dwunastu oficerów nad Izraelem., jak numer 12 ma się do namaszczenia? dwanaście osób jest szczególnie odnotowanych w Piśmie Świętym jako namaszczonych do wyjątkowego zadania lub odpowiedzialności. Są to Aaron i jego czterej synowie, którzy mają służyć jako kapłani (Księga Wyjścia – 9) i Saul (1samuel Dawid (1samuel i Salomon (1kings aby służyć jako królowie nad Zjednoczonym Izraelem. Syn Dawida, Absalom, który chciał objąć tron Dawida, ale został zabity (2samuela 19: 10), został również namaszczony przez niektórych na króla., Pozostali trzej specjalnie namaszczeni to król Jehu Izraela (2kings 9:6) i królowie Joasz (2kings 11:12) i Joahaz (2kings 23:30) Judy. dodatkowe informacje na temat biblijnego znaczenia 12 pierwsze zapisanie słów Jezusa w Piśmie Świętym następuje, gdy ma dwanaście lat (Łk 2,42). napierśnik arcykapłana, zwany także napierśnikiem decyzji, miał w sobie dwanaście kamieni. Każdy kamień symbolizował plemię Izraela. Urim i Tummim byli częścią pancerza arcykapłana., Były one używane przede wszystkim do konsultacji z Bogiem w ważnych sprawach (1samuela 28: 3-6, liczb 27:21 i tak dalej). Zarówno historyk z pierwszego wieku Józefus, jak i Talmud identyfikują Urim i Tummim z kamieniami napierśnika. spośród wszystkich cyfr znalezionych w Piśmie Świętym, dwanaście, wraz z trzema, czterema, siedmioma i dziesięcioma, są wyraźnie użyte w symboliczny sposób w Słowie Bożym. użycie przez Jezusa liczby 10; Jezus uwielbiał używać liczby 10 w wielu swoich powiedzeniach, szczególnie w przypowieści: było 10 dziewic (MT 25:1-13). było 10 trędowatych (Łk 17,11-19). było 10 talentów (Mt 25,14-30). było 10 min (Łk 19,12-27). w Ewangelii Jana było dokładnie 10 „ja jestem” wypowiedzianych przez Jezusa., W Biblii pojawia się często jako określenie czegoś, co nie należy do porządku ziemskiego. Wiele praw Izraela jest opartych na tej liczbie, co sugeruje, że są to prawa o proweniencji boskiej, a nie ludzkiej (Kpł). Jest znakiem Jahwe. Często pojawia się w wizjach prorockich (Dn, Ap).Numer 15 reprezentuje namiętną miłość. Reprezentuje rodzaj miłości, która jest bezwarunkowa i bez granic. Związek, który jest pod wpływem tej liczby, prawdopodobnie rozkwitnie od czasu do czasu z powodu więzi między obojgiem partnerów, która może być widoczna w ich pasji do siebie nawzajem. Roztwór wodny.
.